Η σχιζοφρένεια είναι πιο συχνή από όσο αντιλαμβάνονται πολλοί άνθρωποι. Στο 1% περίπου των ενηλίκων στις ανεπτυγμένες χώρες έχει διαγνωσθεί σχιζοφρένεια σε κάποιο στάδιο στη ζωή τους. Στις υπό ανάπτυξη χώρες, πιστεύεται ότι ο αριθμός είναι παρόμοιος (στις υπό ανάπτυξη χώρες δεν διαγινώσκεται κάθε περίπτωση σχιζοφρένειας εξαιτίας των ανεπαρκών συστημάτων υγείας).
Η επίπτωση της σχιζοφρένειας κυμαίνεται πιθανότατα μεταξύ των 15 και 20 νέων περιπτώσεων ανά 100.000 κατοίκους ανά έτος. Η μέγιστη επίπτωση παρατηρείται στην ηλικία μεταξύ 25 και 30 ετών. Ο επιπολασμός κυμαίνεται πιθανότατα γύρω στις 200 περιπτώσεις ανά 100.000 κατοίκους σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Το γεγονός ότι ο επιπολασμός είναι υψηλότερος της επίπτωσης υποδεικνύει ότι πολλοί ασθενείς υποφέρουν από σχιζοφρένεια για μακρά χρονικά διαστήματα.
Η σχιζοφρένεια μπορεί να εμφανιστεί σε όλες σχεδόν τις ηλικίες, είναι όμως πιο συχνή στην ηλικία των 20-30 ετών. Η νόσος μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά ή μπορεί να επέλθει σταδιακά σε διάστημα εβδομάδων ή μηνών. Η σχιζοφρένεια είναι το ίδιο συχνή σε άνδρες και γυναίκες.
Η κατάχρηση αλκοόλ και φαρμάκων είναι επίσης συχνή σε πληθυσμούς σχιζοφρενών ασθενών. Η πιθανότητα εμφάνισης κατάχρησης ουσιών (κυρίως κατάχρηση αλκοόλ) στους σχιζοφρενείς ασθενείς είναι 47% σε σχέση με 16,7% στον γενικό πληθυσμό. Οι σχιζοφρενείς ασθενείς που κάνουν κατάχρηση αλκοόλ ή ουσιών είναι πιθανότερο να διαπράξουν έγκλημα, να κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας και να μη συμμορφωθούν στην αντιψυχωσική τους αγωγή.
Μεταξύ 20% και 40% των ασθενών με σχιζοφρένεια επιχειρούν αυτοκτονία κατά τη διάρκεια της ζωής τους και 10%-15% των προσπαθειών είναι επιτυχημένες. Συγκριτικά, η πιθανότητα ύπαρξης ολοκληρωμένων αυτοκτονικών προσπαθειών στον γενικό πληθυσμό είναι περίπου 1%.
Η σχιζοφρένεια είναι μία δαπανηρή νόσος, από κάθε άποψη. Για το άτομο είναι μία ιδιαίτερα πιεστική νόσος που μπορεί να το οδηγήσει σε χρόνια αναπηρία. Σχετίζεται με αυξημένη πιθανότητα σωματικής νόσου, κατάχρησης ουσιών και πρόωρου θανάτου, λόγω αυτοκτονίας, ατυχημάτων και καρδιαγγειακής νόσου. Για την οικογένεια, η διάγνωση της σχιζοφρένειας είναι καταστρε-πτική, καθώς τα μέλη της αντι-μετωπίζουν την προοπτική να στη-ρίζουν έναν συγγενή με μακροχρόνια αναπηρία. Η σχιζοφρένεια είναι η πιο δαπανηρή από όλες τις ψυχικές νόσους. Η θεραπεία της απορροφά περίπου το 2,5% των ετήσιων συνολικών δαπανών για την υγεία στις ΗΠΑ, το 2% στη Γαλλία και την Ολλανδία και το 1,6% στο Ηνωμένο Βασίλειο, σύμφωνα με δε-δομένα που συλλέχθηκαν από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Τέλος, η σχιζοφρένεια δημιουργεί τεράστιο οικονομικό φορτίο για την κοινωνία, λόγω τόσο του άμεσου κόστους (π.χ. νοσοκομειακή νοσηλεία) όσο και του έμμεσου κόστους (π.χ. απώλεια παραγωγικότητας).
Που οφείλεται η Σχιζοφρένεια
Διάφοροι παράγοντες έχουν ενοχοποιηθεί για την ανάπτυξη της νόσου.Οι κυριότεροι απο αυτούς είανι η κληρονομικότητα, διάφοροι περιβαλλοντικοί παράγοντες, η δυσλειτουργία κάποιων βιοχημικών ουσιών στον οργανισμό, διάφορες νευρολογικές-ανατομικές ανωμαλίες και άλλοι.
Α. Κληρονομικοί παράγοντες
Αν και η παρουσία κληρονομικών και περιβαλλοντικών επιρροών στη σχιζοφρένεια είναι καλά τεκμηριωμένη, δεν έχει αναγνωριστεί ακόμη ένα μόνο γονίδιο ή συνδυασμός γονιδίων ως η μοναδική αιτία πρόκλησης της σχιζοφρένειας. Επιπλέον, δεν έχει αναγνωριστεί κάποιος περιβαλλοντικός παράγοντας ή συνδυασμός περιβαλλοντικών παραγόντων ως υπεύθυνος για την ανάπτυξη σχιζοφρένειας.
Οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι αποτελούν πιθανώς την απλούστερη και γλαφυρότερη περίπτωση που υποδεικνύει ότι εμπλέκονται τόσο τα γονίδια όσο και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες. Ο μονοζυγωτικός δίδυμος ενός ασθενή με σχιζοφρένεια έχει 50% πιθανότητα ανάπτυξης της νόσου (σε σύγκριση με 1% πιθανότητα μεταξύ του γενικού πληθυσμού), ένα εύρημα που αποδεικνύει τον ρόλο της κληρονομικότητας στη σχιζοφρένεια.
Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η γενετική προδιάθεση υπάρχει, εκφράζεται όμως μόνο κάτω από συγκεκριμένες περιβαλλοντικές συνθήκες. Ο σχετικός κίνδυνος ανάπτυξης σχιζοφρένειας μεταξύ μελών μιας οικογένειας σχετίζεται άμεσα με τα κοινά τους γονίδια.
Β. Περιβαλλοντικοί παράγοντες
Οι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ανάλογα με το πότε συμβαίνουν:
· Πρώιμα γεγονότα της βρεφικής ή παιδικής ηλικίας που επηρεάζουν την εγκεφαλική ανάπτυξη (π.χ. περιγεννητική υποξία).
· Γεγονότα που προκύπτουν αργότερα, ειδικότερα στη διάρκεια της εφηβείας, κι επομένως εγγύτερα στην έναρξη της σχιζοφρένειας (π.χ. θάνατος στην οικογένεια, αποχωρισμός από την οικογένεια).
Είναι ξεκάθαρο ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη της σχιζοφρένειας δεδομένου ότι ο γενετικός κίνδυνος ανάπτυξης σχιζοφρένειας είναι μικρότερος από τον θεωρητικά αναμενόμενο κίνδυνο. Οι περιβαλλοντικοί παράγοντες περιλαμβάνουν βιολογικά, σωματικά και ψυχοκοινωνικά γεγονότα τα οποία το άτομο αντιλαμβάνεται από τη στιγμή της σύλληψης μέσω της προγεννητικής ανάπτυξης, γέννησης κι επακόλουθης ανάπτυξης. Πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν ότι πολλοί περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη της σχιζοφρένειας. Κάποιοι απο αυτούς είναι:
· Οι επιπλοκές στην εγκυμοσύνη και στον τοκετό
· Οι προγεννητικές και παιδικές λοιμώξεις
· Η εποχή γέννησης
· Ο τόπος γέννησης και η διαμονή σε αστικό περιβάλλον
· Διάφοροι άλλοι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες
Γ. Βιοχημεία
Τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας προκαλούνται από δυσλειτουργία αρκετών νευροχημικών συστημάτων (βιοχημικών ουσιών)του οργανισμού μας, όπως η Ντοπαμίνη, η Σεροτονίνη, το Γλουταμινικό οξύ.
Δ. Νευρολογικές Διαταραχές
Μερικοί ασθενείς οι οποίοι πάσχουν από σχιζοφρένεια έχουν μικρής σημασίας νευρολογικές ανωμαλίες. Είναι δυνατόν αυτές οι ανωμαλίες να είναι εν μέρει υπεύθυνες για την πρόκληση της πάθησης.
Ποια είναι τα συμπτώματα της Σχιζοφρένειας
Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι σχιζοφρένειας: η οξεία (σύντομης διάρκειας, εβδομάδες - μήνες) και η χρόνια (μακράς διάρκειας, μήνες – χρόνια).
Πολλοί ασθενείς αν υποβληθούν σε θεραπεία, είναι πιθανό να αποκατασταθούν μετά την οξεία προσβολή. Η χρόνια νόσος, ωστόσο, είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί.
Τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας μπορούν να χωρισθούν σε δύο τύπους: τα θετικά και τα αρνητικά.
Θετικά συμπτώματα είναι αυτά τα οποία αντιλαμβάνεται ένας ασθενής με σχιζοφρένεια τα οποία όμως ένα φυσιολογικό άτομο δεν αντιλαμβάνεται. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται συμπτώματα όπως παραληρητικές ιδέες, ψευδαισθήσεις, αποδιοργανωμένη σκέψη, μη φυσιολογικά συναισθήματα και ασυνήθη συμπεριφορά. Αρνητικά συμπτώματα είναι αυτά τα οποία αντιλαμβάνεται ένα φυσιολογικό άτομο, ένας ασθενής με σχιζοφρένεια όμως όχι. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται συμπτώματα όπως έλλειψη τάσης για ενέργεια και πρωτοβουλίας, μειωμένη ενεργητικότητα, κοινωνική απόσυρση και απάθεια.
Η σχιζοφρένεια μπορεί να περιλαμβάνει ένα μεγάλο εύρος συμπτωμάτων, ένας συγκεκριμένος ασθενής όμως, δεν εμφανίζει κατ’ ανάγκη όλα τα πιθανά συμπτώματα που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια. Η ένταση των συμπτωμάτων διαφέρει επίσης από άτομο σε άτομο μπορεί δε να διαφέρει ακόμη και σε κάθε μεμονωμένο άτομο. Αυτό καθιστά την κλινική εικόνα της σχιζοφρένειας πολύ ασταθή.
Πολλοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν τα κλινικά χαρακτηριστικά της σχιζοφρένειας. Σε αυτά περιλαμβάνονται οι κοινωνικές επαφές, η ηλικία και η ευφυΐα. Για παράδειγμα, η απουσία κοινωνικών επαφών μπορεί να αυξήσει τα αρνητικά συμπτώματα, ενώ πάρα πολλές κοινωνικές επαφές μπορεί να αυξήσουν τα θετικά συμπτώματα. Έφηβοι και νεαρά άτομα υποφέρουν πιο συχνά από διαταραχές της σκέψης και των συναισθημάτων σε σύγκριση με ηλικιωμένους ασθενείς. Ασθενείς χαμηλής ευφυΐας είναι πιθανό να έχουν απλές παραληρητικές ιδέες και ψευδαισθήσεις ενώ πιο ευφυείς ασθενείς μπορεί να υποφέρουν από πιο πολύπλοκες παραληρητικές ιδέες και ψευδαισθήσεις.
Θετικά συμπτώματα
Συμπτώματα της σχιζοφρένειας στα οποία ο ασθενής δεν αντιλαμβάνεται πράγματα τα οποία αντιλαμβάνονται τα φυσιολογικά άτομα (π.χ. παραληρητικές ιδέες, ψευδαισθήσεις).
Τα θετικά συμπτώματα είναι πιο έντονα στην οξεία σχιζοφρένεια. Είναι δυνατόν να εμφανιστούν και αρνητικά συμπτώματα αλλά μπορεί να καλύπτονται από τα πιο εμφανή θετικά συμπτώματα.
Αρνητικά συμπτώματα
Συμπτώματα της σχιζοφρένειας κατά τα οποία ο ασθενής παύει να κάνει πράγματα τα οποία κάνουν τα φυσιολογικά άτομα (π.χ. έλλειψη τάσης για ενέργεια και πρωτοβουλίας, κοινωνική απόσυρση). Τα αρνητικά συμπτώματα είναι πιο εμφανή στη χρόνια σχιζοφρένεια.
Πρόδρομη φάση
Σε πολλούς ασθενείς την έναρξη των οξέων συμπτωμάτων προηγείται μια πρόδρομη φάση. Στη φάση αυτή η λειτουργικότητα του ασθενή εκπίπτει, τα συμπτώματα όμως δεν είναι αρκετά σοβαρά για να επιτρέψουν τη διάγνωση της σχιζοφρένειας. Τα πιο κοινά συμπτώματα αυτής της φάσης είναι:
· κοινωνική απόσυρση
· αυτοάρνηση
· έλλειψη πρωτοβουλίας και ενεργητικότητας
· παράλογες σκέψεις
α) Οξέα συμπτώματα
Παραληρητικές ιδέες
Οι παραληρητικές ιδέες είναι λανθασμένα ή παράλογα πιστεύω του ασθενή τα οποία δεν μπορούν να διασκεδαστούν με λογικά επιχειρήματα.
Τα πιο κοινά παραληρήματα είναι το διωκτικό παραλήρημα και το παραλήρημα μεγαλείου.
Στο διωκτικό παραλήρημα ο ασθενής νοιώθει ότι παρενοχλείται από τον κόσμο γενικά, από τμήματα της κοινωνίας ή από κάποιο συγκεκριμένο άτομο. Για παράδειγμα, ο ασθενής μπορεί να πιστεύει ότι πάντα παρακολουθείται από την αστυνομία.
Στο παραλήρημα μεγαλείου ο ασθενής πιστεύει ότι είναι ένα φημισμένο πρόσωπο ή μια μη αναγνωρισμένη ιδιοφυΐα. Τέτοιες παραληρητικές ιδέες δεν είναι ειδικές της σχιζοφρένειας και για τον λόγο αυτό έχουν μικρή διαγνωστική αξία.
’λλου τύπου παραληρητικές ιδέες είναι λιγότερο συχνές αλλά είναι και αυτές ιδιαίτερα χαρακτηριστικές για τη σχιζοφρένεια.
Διαταραχές της σκέψης
Οι διαταραχές της σκέψης συνήθως αντανακλώνται στην ομιλία του ασθενή η οποία είναι ασαφής και δυσνόητη. Στη σχιζοφρένεια, οι διαταραχές του ειρμού της σκέψης συμβαίνουν συχνά. Σε τέτοιες διαταραχές, ο όγκος και η ταχύτητα των σκέψεων αλλάζει. Επίσης μπορεί να επέλθει μια χαλάρωση του συνειρμού των ιδεών (π.χ. καμία λογική συσχέτιση μεταξύ των ιδεών). Στην πιο σοβαρή της μορφή, ο ασθενής δεν μπορεί να σκεφτεί συντονισμένα και η ομιλία του είναι μπερδεμένη.
Μη φυσιολογική συμπεριφορά
Μερικοί ασθενείς με οξεία σχιζοφρένεια παρουσιάζουν εντελώς φυσιολογική εμφάνιση και συμπεριφορά. ’λλοι μπορεί να εμφανίσουν ακατάλληλη κοινωνική συμπεριφορά, να είναι αφηρημένοι και εσωστρεφείς ή κατά άλλο τρόπο παράξενοι. Μερικοί ασθενείς χαμογελούν και γελούν χωρίς προφανή λόγο. Μερικοί είναι ανήσυχοι και θορυβώδεις, ενώ άλλοι μπορεί να είναι μοναχικοί, σπαταλώντας αρκετό χρόνο στα δωμάτιά τους ίσως ξαπλωμένοι στο κρεβάτι τους βυθισμένοι σε σκέψεις. Η βία δεν είναι δεν είναι πιο συχνή σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό, μπορεί όμως να επιχειρηθεί αυτο-ακρωτηριασμός ή αυτοκαταστροφή (αυτοκτονία).
Έλλειψη εναισθησίας
Οι περισσότεροι ασθενείς δεν συνειδητοποιούν την πάθησή τους. Δεν μπορούν να δεχτούν ότι αυτά τα οποία αντιλαμβάνονται οφείλονται σε νόσο, αλλά πιστεύουν ότι είναι αποτέλεσμα των πράξεων άλλων ανθρώπων. Αυτή η έλλειψη εναισθησίας κάνει συχνά τον ασθενή απρόθυμο να δεχτεί τη θεραπεία.
Κινητικές διαταραχές
Στη σχιζοφρένεια μπορεί να εμφανιστεί ποικιλία κινητικών διαταραχών . Η κατατονική εμβροντησία και η κατατονική διέγερση είναι τα πιο έντονα συμπτώματα ενώ η δραστηριότητα του ασθενή συνήθως κυμαίνεται μεταξύ των δυο αυτών ακραίων καταστάσεων. Η κατατονία ήταν πολύ συχνή τόσο στη χρόνια όσο και στην οξεία σχιζοφρένεια.
’λλα συμπτώματα
Η εστίαση της προσοχής και η συγκέντρωση είναι φτωχές στην οξεία σχιζοφρένεια. Η μνήμη ωστόσο, δεν επηρεάζεται.
Συνεπώς, τα κοινά χαρακτηριστικά της οξείας σχιζοφρένειας είναι ιδέες καταδίωξης σε συνδυασμό με ψευδαισθήσεις, άμβλυνση του συναισθήματος και ανάρμοστα συναισθήματα καθώς και η παράξενη ιδέα ότι άλλοι άνθρωποι μπορούν να διαβάσουν τις σκέψεις κάποιου άλλου.
β) Χρόνια συμπτώματα
Τα συμπτώματα της χρόνιας σχιζοφρένειας είναι δύο τύπων:
· επίμονα θετικά συμπτώματα, παρόμοια με αυτά της οξείας φάσης
· αρνητικά συμπτώματα τα οποία είναι πιο εμφανή σε σχέση με την οξεία φάση.
Διαταραχές συμπεριφοράς
Η μειωμένη ενεργητικότητα και η έλλειψη πρωτοβουλίας είναι συνήθη χαρακτηριστικά της χρόνιας σχιζοφρένειας. Αν αφεθεί μόνος, ο ασθενής μπορεί να παραμείνει αδρανής για μεγάλα χρονικά διαστήματα ή η δραστηριότητά του να είναι άσκοπη και επαναλαμβανόμενη. Ο ασθενής αποσύρεται από τις κοινωνικές συναναστροφές και η συμπεριφορά του μπορεί να είναι προκλητική και να δημιουργήσει αμηχανία στους άλλους ανθρώπους. Μερικοί ασθενείς συλλέγουν και συσσωρεύουν αντικείμενα με αποτέλεσμα το περιβάλλον τους να γίνεται βρώμικο και ακατάστατο. ’λλοι παραβιάζουν τους κοινωνικούς κανόνες μιλώντας με ξένους για προσωπικά θέματα, ή αισχρολογώντας σε δημόσιους χώρους.
Συναισθηματικές διαταραχές
Όπως και στην οξεία πάθηση, η άμβλυνση του συναισθήματος και η ανάρμοστη ανταπόκριση παρατηρούνται σε ασθενείς με χρόνια σχιζοφρένεια. Επίσης, συχνά εμφανίζεται κατάθλιψη.
Πολλοί ασθενείς με σχιζοφρένεια δεν δέχονται ότι είναι άρρωστοι και αναγνωρίζουν την πάθησή τους μόνο όταν αρχίσουν να καλυτερεύουν. Μερικοί ψυχίατροι πιστεύουν ότι αυτή η συνειδητοποίηση της πάθησής τους, όταν αρχίζουν να γίνονται καλύτερα, προκαλεί την κατάθλιψη. ’λλοι πιστεύουν ότι η μελαγχολία είναι απλώς ένα σύμπτωμα της σχιζοφρένειας ενώ μερικοί γιατροί πιστεύουν ότι είναι ανεπιθύμητη ενέργεια των νευροληπτικών φαρμάκων.
Διαταραχές της σκέψης
Οι ασθενείς με χρόνια σχιζοφρένεια μπορεί να υποφέρουν από διαταραχές της σκέψης του τύπου που απαντώνται και στην οξεία σχιζοφρένεια, σε μικρότερο όμως βαθμό. Αυτό αντικατοπτρίζεται συνήθως στην ομιλία του ασθενούς, η οποία είναι αργή, ασαφής και δυσνόητη.
Ψευδαισθήσεις και παραληρητικές ιδέες
Μπορεί να εμφανισθούν ψευδαισθήσεις και παραληρητικές ιδέες παρόμοιες με αυτές που παρατηρούνται στην οξεία σχιζοφρένεια, δεν είναι όμως τόσο συχνές. Ο ασθενής μπορεί να υπομείνει τις παραληρητικές ιδέες με μικρή συναισθηματική φόρτιση. Για παράδειγμα ο ασθενής μπορεί να είναι πεισμένος ότι θα εκτελεστεί, αλλά δεν δείχνει φόβο ή οργή. Οι παραληρητικές ιδέες μπορεί να είναι επίσης αποκομμένες από τις υπόλοιπες σκέψεις του ασθενή. Για παράδειγμα, ο ασθενής μπορεί να πιστεύει ότι οι προσωπικές του σεξουαλικές φαντασιώσεις και πρακτικές συζητούνται ευρέως από ξένους, ενώ κατά τα άλλα οι υπόλοιπες σκέψεις του καθώς και η επαγγελματική και κοινωνική του ζωή είναι εντελώς φυσιολογική.
Κοινωνική απόσυρση
Συναισθηματικές και διανοητικές διαταραχές, ψευδαισθήσεις και παραληρητικές ιδέες μπορούν να αποδιοργανώνουν τη ζωή του ασθενούς. Σαν αποτέλεσμα, ο ασθενής συχνά αποσύρεται από τον εξωτερικό κόσμο και ζει τη ζωή του από μέσα. Ο ασθενής μπορεί να δείχνει περιορισμένα ή και καθόλου συναισθήματα απέναντι σε φίλους και συγγενείς και μπορεί να γίνει ασυγκίνητος και αδιάφορος για τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων.
’λλα συμπτώματα
Όπως και με το οξύ σύνδρομο η εστίαση της προσοχής και η συγκέντρωση είναι φτωχές, η μνήμη όμως συνήθως δεν επηρεάζεται. Η εναισθησία των ασθενών με χρόνια σχιζοφρένεια είναι επίσης διαταραγμένη και δεν μπορούν να δεχτούν το γεγονός ότι είναι άρρωστοι. Μερικές φορές, το γεγονός αυτό καθιστά δύσκολη την προσπάθεια να πεισθούν οι ασθενείς ότι χρειάζονται θεραπεία.
Πως γίνεται η διάγνωση της νόσου
Η διάγνωση της σχιζοφρένειας βασίζεται σε καθορισμένα κριτήρια τα οποία αφορούν ουσιαστικά στην εμφάνιση συγκεκριμένων συμπτωμάτων(παραληρητικές ιδέες, ψευδαισθήσεις, αποδιοργανωμένος λόγος, συναισθηματική επιπέδωση, αβουλησία κα), στον αποκλεισμό άλλων νοσημάτων με παρόμοια συμπτωματολογία καθώς και στον αποκλεισμό λήψης ουσιών και φαρμάκων τα οποία μπορεί να οδηγήσουν στην εμφάνιση παρόμοιων συμπτωμάτων.
Ποια είναι η θεραπεία της Σχιζοφρένειας
Η κλινική αντιμετώπιση του ασθενούς μπορεί να περιλαμβάνει νοσηλεία και αντιψυχωσική αγωγή , όπως και ψυχοκοινωνικές θεραπείες:
– Γνωσιακή
– Οικογενειακή
– Ομαδική και ατομική θεραπεία
– Εκπαίδευση σε κοινωνικές δεξιότητες
– Θεραπεία αποκατάστασης
Η φαρμακευτική θεραπεία περιλαμβάνει κυρίως δύο μεγάλες κατηγορίες φαρμάκων: τα τυπικά και τα άτυπα αντιψυχωσικά.
Στην θεραπεία της σχιζοφρένειας έχει μεγάλη σημασία η πρώϊμη έναρξη.Στην χρόνια μορφή της νόσου απαιτείται μακροχρόνια θεραπεία προκειμένου να προληφθούν οι υποτροπές.
πηγη:http://www.protonpharma.gr/SXIZOFRENIA.HTML
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου